با قافله سالار نور در تماشا، تکاپو و تعالی-۲
به سوی تعالی(اکنون؛ قیامت)
خدایی که کرم ابریشم را آفرید تا برگ سبز توت را بخورد و پیله سفید بسازد و خدایی که شیر پاک و لذیذِ حیوانات شیرده را از میان سرگین و خون، بدون آلودگی بیرون می آورد(نحل،۶۶) و از درخت سبز، آتش پديد می آورد و ما همان را شعله ور می کنیم(یس،۸۰)؛ قادر است مردگان را به زندگى باز گرداند. خدا انسان را مانند ديگر روييدنى ها، سبز و خرم و سرزنده و بانشاط آفريد و در هنگامه قیامت، به مانند دیگر موجودات درهم شکسته می شود و تازه می فهمد به راه پیامبران رفته یا نرفته است. امام حسین(ع) جهان زندگی را چنین دید که گفت: فَكَأَنَّ الدُّنيا لَم تَكُن وكَأَنَّ الآخِرَةَ لَم تَزَل. او آیات خدا را دید و دانست که انسان با زاد و توشه حركت مى كند، نور و نار را از همین دنیا می برد و به این واقعیت پی برد که آخرت از هم اکنون وجود دارد.
