منتهای تماشا
از دیدگاه امام حسین(ع)، در منتهای تماشا، نورِ جهان آخرت است که ثمرهی زیستن و تحصیل نور در زندگی این جهان است و به دلیل جاماندن از دریافت نور در این جهان، التماسِ نور در جهان دیگر، ناممکن است(حدید،13). اگر ندیدن حق در تک تک و همه اجزای جهان هستی را معنای دنیا بدانیم(نه نعمتها و داشته های مادی را)، در این صورت امام ما را به تماشای حق می برد، تماشای آخرت و جاودانگی. گویا که آخرت ما از هم اکنون آغاز شده است؛ نیستشکل است اما هستذات است و حق در آن حضور ازلی و ابدی و دایمی دارد و دنیا از اول نبوده است؛ هرچند هست شکل است اما در واقع بیثبات و ناچیز و نابودشدنی است (فَكَأَنَّ الدُّنيا لَم تَكُن وكَأَنَّ الآخِرَةَ لَم تَزَل)