نور گرفتن از امام حسین(ع)؛ گونه ای تلاش
سراسر عمر و زندگی انسان، مسیر حركت به سوی الله است و در نهایتِ این زندگی، انسان به ملاقات خداوند نایل می‌گردد. امام حسین(ع) آن نور و امتداد نوری است که خدا به ما داد تا بدانیم در ميان مردم و در زندگی، چگونه بايد به سوی پیشرفت و تعالی حرکت کنیم(انعام،122). این حقیقت و نور، امتداد روشنگری خداوند برای هدایت مردم است که در نام ها و صفات او متجلی شده و به هر میزان که به حقیقت آنها نزدیک شویم و در همان مسیر حرکت کنیم، به رنگ خدا در می آییم(اهدناالصراط المستقیم). پیام و زبان پیامبران، یک خدای حقیقی محبوب و مطلوب و نزدیک به انسان را به انسان می آموزد و ما نباید خدا را، خواسته یا ناخواسته به آسمان ها تبعید و از زندگی خود بیرون و خود را از نورِ آینده سازش محروم کنیم. خدای امام حسین(ع)، بی نام و نشان و بی‌صفت نیست چون نمی توان با چنین خدایی ارتباط برقرار کرد؛ بلکه پرستیدنی و هم‌سخن است و در طول زندگی حضوری زنده دارد.
