یکی از صفات ناپسند، صفت «بخل» است و به کسی که این صفت را دارا است، «بخیل» می گویند.
قرآن کریم می فرماید:«إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ مَنْ کانَ مُخْتالاً فَخُوراً الَّذینَ یَبْخَلُونَ وَ یَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَ یَکْتُمُونَ ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ أَعْتَدْنا لِلْکافِرینَ عَذاباً مُهیناً»1 همانا خداوند کسی را که متکبر و فخرفروش است دوست ندارد. همان کسانی که بخل ورزند و مردم را نیز به بخل وامی دارند و آنچه را که خداوند از فضل و بخشش خود به آن ها داده کتمان می کنند. و ما برای کافران عذابی خوارکننده آماده کرده ایم.
در روایات اهل بیت (علیهم السلام) نیز این صفت بسیار نکوهش شده است. امیرالمومنین علی (علیه السلام) :می فرماید «أبخَلُ النّاسِ مَن بَخِلَ على نفسِهِ بمالِهِ و خلّفَهُ لِوُرّاثِهِ»2 بخیل ترین مردم كسى است كه مال خویش را از خود دریغ دارد و براى وارثانش بگذارد.
برای درمان این صفت ناپسند، باید به مبدأ هستی که خدای متعال است اعتقاد پیدا کرد و باور داشت که تنها اوست که عزت می بخشد و همه چیز به دست او است.
1. نساء، 36 و 37.
2. غرر الحكم، ح 3253.
