حضرت امیر علیه السلام فرمودند:
بدانید! این جهان که شما آرزوى آن را دارید، و بدان روى مى آرید، و شما را به خشم مى آرد و خشنود مى دارد، نه خانه شماست، و نه جایگاهى است که شما را براى آن آفریده اند و به سوى آن خوانده اند. بدانید که دنیا براى شما پایدار نیست، و در آن جاودان نخواهید ماند.
فرض کنید یک سال تمام آرزوی شما این بوده که مهاجرت کنید به آمریکا، یکسال تلاش کردید، پول جمع کردید، بخاطر این آرزو چقدر دعوا و استرس را تجربه کردید و بعد از فراهم شدن هر یک از مقدمات رسیدن به آرزویتان چقدر خوشحال شدید. وقتی که به آرزویتان رسیدید ناگهان متوجه می شوید که تمام تصوری که از آمریکا داشتید اشتباه بوده و تمام تلاش‌ها و خشم و خشنودی‌ها بیهوده از دستتان رفته است. چقدر ناراحت کننده و زجر آور است؟!
آمریکا با همه‌ی کبکبه و دبدبه‌اش یک ذرّه بسیار کوچک از این جهان هستی است، که بعضی آرزوی زندگی در آن را دارند. این یک مثال کوچک بود، شما یکسال زحمتتان به هدر برود چقدر ناراحت می‌شوید؟ حالا اگر یک عمر زندگی دنیا که به آرزوی رسیدن به ثروت و قدرت و شهوت در دنیا به هدر رود چقدر ناراحت کننده است؟
اگر کسی بعد از یک عمر تلاش و سگ دو زدن، یک عمر حرص و استرس مال دنیا و حتی یک عمر خوشحالی و خوش‌گذرانی با مال دنیا ، ناگهان با مرگ چشمش باز می‌شود و می‌فهمد که هیچ یک از این مظاهر دنیا هدف و جایگاه اصلی من نبوده و اصلا من برای جای دیگری آفریده شده بودم . من برای زندگی جاویدان و سعادت ابدی آفریده شده بودم. چقدر ناراحت کننده و حسرت آور است؟ خیلی زجر آور خواهد بود. خدایا به همه‌ی ما معرفت و شناخت معارف توحیدی را عنایت بفرماید ان شاءالله.
پی نوشت:
بخشی از خطبه ۱۷۳ با ترجمه استاد شهیدی
