سلام بر دل شاهی که درد عالم داشت
نگاه منتظرم اشک غربتی کم داشت
نشد کنار کسی درد و دل کنم اما
برای درد دلم چای روضه مرهم داشت
چقدر از دل ما عقده های غم برداشت
همان امام غریبی که سینه اش غم داشت
خوشا به حال کسانی که عاشقی بلدند
خوشا به حال همان خانه ای که پرچم داشت
بدان که زندگی بی حسین بردگی است
به لطف اوست که هر سال ما محرم داشت