برای اصلاح زندگی اجتماعی
سرنوشتهای ما از هم بیگانه نیست بلکه به هم گره کور خورده است. ما جزیرههای مستقل از هم نیستیم بلکه سلولهای پیوسته و وابسته به هم هستیم و زخمی بر پیکر یکی از ما، به دیگران هم سرایت میکند. معروف بعضی از ما جامعه را برای بعض دیگر بهتر میکند و منکر دیگرانی از ما زندگی را برای دیگرانی دیگر ناخوش میگرداند. ما مأموریم تا از زشتیها ـ البته با رعایت اولویتها و سایر شرایط عقلانی لازم ـ جلوگیری کنیم و این به صلاح ما و جامعه ماست.[1]
«معروف» مگر چیست بهجز کار روا
«منَکر» به خدا نیست برازندۀ ما
اصلاً خودمانیم، بیا از امروز
من خوبِ تو را خواهم و تو خوبِ مرا
[1] حضرت زهرا سلامالله علیها فرمود: «خداوند متعال امر به معروف را براى مصلحت جامعه واجب کرده است» (احتجاج طبرسی، ج1، ص99).