اکثر فعالیت های انسان امروز در مسیر ارضاء و پاسخ گویی به علائق غریزی سطحی اوست اما حقیقت این است که با آنها ارضاء نمی شود ، بلکه ذات انسان این گونه است که هیچ گاه با علاقه های غریزی سطحی راضی نمی شود ، اما ارضاء و توجه به علاقه های فطری و عمیق انسان او را به خدا خواهی محض و عشق به تقرب و اشتیاق به ملاقات خدا می رساند، اینجاست که حیات انسانی معنی پیدا می کند .
اما اکثر انسانها از این حقیقت عظیم غافل اند.
تمایل به رسیدن به لقاء الله اصلی ترین و محوری ترین تمایل فطری انسان است که اگر انسان برای رسیدن به آن هفتاد بار هم بمیرد ارزشش را دارد .
نهایت توجه به علاقه های فطری پنهان آدمی عشق به ملاقات الهی است،اینجاست که انسان برای مردن و رسیدن به لقاء الله گریه می کند و شب و روز انتظار آن را می کشد . البته مرگی که مجاز است و در شهادت ظهور می کند که فرمود :
اَلشُّهَداءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَ نُورُهُمْ [1]
شهدا نزد پروردگارشانند؛ برای آنان است پاداش (اعمال) شان و نور (ایمان) شان
برای رسیدن به این مقامات باید تلاش کرد نه برای آب و خاک و گل و ... !
────────────────────────────
[1] ﴿الحديد، 19﴾
