کینه یک گناه قلبی است که اگر درمان نشود نتایج نکبت باری را برای فرد و جامعه رقم خواهد زد از جمله اینکه:
۱. کینه ممکن است انسان مؤمن را وادار به غیبت فردی کند که از او کینه به دل دارد و از این طریق مرتکب گناه کبیره گردد.
۲. کینه انسان را به وادی بدخواهی و حسد می کشاند و ممکن است آرزوی زوال نعمت مؤمن را در سر بپروراند و یا گاهی موجب شود که عملا به او آسیب برساند.
۳. باعث قطع پیوندهای اجتماعی، دوری، جدائی برادران و قطع رحم خواهد شد.
۴. گاهی ملازم تحقیر مؤمن می شود و باعث آن می گردد که فرد کینه توز از فردی که از او نفرت دارد روی بگرداند و او را در انظار کوچک و خوار نماید.
۵. ممکن است در مورد او دروغ بگوید و یا اسرار او را فاش کند و به اموال و آبروی او آسیب برساند.
۶. کینه گاهی به دشمن ظاهر می انجامد و باعث کتک کاری، ضرب و جرح و آزار می شود.
۷. کمترین اثر کینه آن است که شخص نمی تواند با گشاده رویی و رفق و مدارا برخورد نماید.
۸. مهم ترین ضرر فردی که کینه توز می کند از ناحیه تاریکی و کدورت باطن خود او است که چه بسا باعث پیری زودرس و آسیب بدنی و روانی او شود.
۹. شاید مهم ترین ضرر اجتماعی کینه فتنه انگیزی آن است.
چنانچه امیرالمؤمنین امام على علیه السّلام می فرمایند: سَبَبُ الفِتَنِ الحِقدُ؛
علت فتنه ها و آشوب ها كينه توزى است. (غررالحكم، ج۴، ص ۱۲۱، ح۵۵۲۲)
