کلّه قند روسی
در قرن بیست و یک میلادی و بعد از گذشت حدود یک صد و هشتاد سال از پیدایش فرقه بابی و بهائی بر همه مردم از هر ملیتی روشن شد که دست های استعماری در ایجاد و حمایت از این فرقه وجود داشته و دارد این مطلبی نیست که بر کسی پوشیده باشد. اما با کمی مرور بر زندگی میرزا حسینعلی نوری مؤسس و پیامبر فرقه بهائیت ابعاد تازه ای از ارتباط دول استعماری با سران این فرقه حتی قبل از تأسیس آن ظاهر می گردد.
در خرداد ماه 1223 شمسی که علی محمد شیرازی در شیراز ادعای بابیت و مهدویت کرد و خود را باب امام دوازدهم شیعیان معرفی نمود، تعدادی از شاگردان سید کاظم رشتی به او ایمان آوردند که یکی از آنان ملاحسین بشروئی بود. مدعی بابیت و مهدویت ملاحسین را جهت تبلیغ ظهور خود به تهران فرستاد تا نامه ای را به دست میرزا حسینعلی نوری فرزند میرزا بزرگ نوری برساند.
عبدالحمید اشراق خاوری در کتاب خود از قول ملاحسین بشروئی نقل می کند که وی با ملامحمد معلم نوری دیدار نموده و نامه باب را به تقدیم کرد تا وی به دست میرزا حسینعلی برساند. اشراق خاوری در کتاب تلخیص تاریخ نبیل زرندی صفحه 86 از ملامحمد معلم نقل می کند که وی با حسینعلی نوری دیدار نمود و نامه باب را به او تسلیم کرده چنین می گوید: «… دیگر چیزی نفرمودند و مرا از حضور خود مرخص کردند. یک کله قند روسی و یک بسته چای به من مرحمت فرمودند که با ابلاغ و محبت و مهربانی های ایشان به ملاحسین بدهم».
پیروان میرزا حسینعلی بهاء که آئین خود را آسمانی دانسته و حسینعلی بهاء را پیامبر الهی معرفی می کنند، نمی دانند پیامبران الهی هیچگاه با مستکبرین و زورگویان عالم سر سازش نداشته و با آنها در خفا ارتباط برقرار نکردند و کمکی هم از آنان دریافت ننمودند؟ چطور می شود که در خانه مؤسس فرقه بهائیت کله قند روسی یافت می شود و بعد از هشت سال که حسینعلی به اتهام ترور ناصرالدین شاه به زندان می افتد، سفیر روس با تمام امکانات به یاری وی می شتابد و او را از زندان نجات داده و از اعدامش جلوگیری می کند؟
همچنانکه شوقی ربانی در کتاب قرن بدیع صفحه 224 می نویسد: «از یک طرف وساطت و دخالت پرنس دالگورکی سفیر روس در ایران که به جمیع وسائل در آزادی حضرت بهاءالله بکوشید و در اثبات بی گناهی آن مظلوم آفاق سعی مشکور مبذول داشت».
این اعترافات هر انسان منصفی را به این نتیجه قطعی می رساند که ارتباط جناب میرزا حسینعلی نوری با سفارت روسیه و حتی تزار روس تنها به همینجا ختم نمی شود بلکه در خاندان میرزا بزرگ نوری هر کسی با سفارت روس و شخص سفیر در ارتباط بود.
همانطوری که میرزا حسن برادر بزرگ حسینعلی منشی سفارت روس و میرزا مجید آهی داماد حسینعلی نیز منشی شخص سفیر روس بود!
