بهار معنویت؛ گناهت گردن من
گناهت گردن من
گاهی کسی را به ترک واجبی یا انجام حرامی تشویق می کنیم. و به اصطلاح می گوییم گناهت گردن من باشد. مثلا مادر به حساب خودش می خواهد دل سوزی کند به فرزندش می گوید روزه نمی خواهد بگیریی گناهش گردن من باشد اما باید دانست هیچ وقت گناه کسی بر گردن دیگری نمی باشد. و هر کس هر گناهی را انجام دهد در کارنامه اعمالش ثبت می شود.
——————————
" وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى وَ إِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلى حِمْلِها لا يُحْمَلْ مِنْهُ شَيْ‌ءٌ وَ لَوْ كانَ ذا قُرْبى؛ و هیچ کس بار گناه دیگری را به دوش نگیرد و آن که بارش سنگین است اگر دیگری را هر چند خویش (و پدر و فرزند هم) باشد کمک بر سبکباری خود طلبد ابدا باری از دوشش برداشته نشود." فاطر/ ۱۸.
