ماه محرم شروع شده است. ماهی که در آن باید برای امام حسین(علیه السلام) عزاداری نمود، ماهی که در آن باید با گریه بر مصیبت های اباعبدالله الحسین(علیه السلام) معرفت خود را به خدای حضرت، بالا می بریم.
پیامبر مکرم اسلام (صلی الله عیه و آله) در باره ی گریه بر حسینش می فرمایند: « كُلُّ عَيْنٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بَاكِيَةٌ وَكُلُّ عَيْنٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ سَاهِرَةٌ إِلَّا عَيْنٌ مَنِ اخْتَصَّهُ اللَّهُ بِكَرَامَتِهِ وَ بَكَى عَلَى مَا يَنْتَهِكُ مِنَ الْحُسَيْنِ وَ آلِ مُحَمَّدٍ[1]هر چشمی در قیامت گریان و بی قرار است، مگر چشمی که خدا آن را به کرامت خود اختصاص داده باشد، تا به جهت مصیبت ها و هتک حرمت هائی که نسبت به امام حسین و اهل بیت پیغمبر (علیهم السلام) وارد شده است، بگرید».
در این حدیث، عنوان شده که بهشت، پاداش گریه کنان بر مصیبت اهلبیت از جمله سالار شهیدان است، و البته می دانیم که انسان باید در حفظ ثواب این گریه ها، اهتمام ویژه ای داشته باشد و به فرموده قرآن، این ثواب ها را برای روز قیامت بیاورد(ببرد). «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها؛ هر كس كار نيك بياورد، پاداشش ده برابر آن است.»[2] تفسیر نمونه در ذیل این آیه می نویسد: «از مفهوم جمله، استفاده مى شود، كه كار نيك يا بد را همراه خود بياورد، يعنى به هنگام ورود در دادگاه عدل الهى، انسان نمى تواند دست خالى و تنها باشد، يا عقيده و عمل نيكى با خود دارد و يا عقيده و اعمال سوئى، اينها همواره با او هستند و از او جدا نمى شوند و در زندگانى ابدى، قرين و همدم او خواهند بود.»[3]
عزاداریِ با معرفت
آری، باید سینه زدن و زنجیر زدن و عزاداری ما، ما را به معرفت حسینی برساند و متوجه باشیم که سالار شهیدان، تکلیفی را متوجه خود می دید که قیام نمود و آن تکلیف، خداباوری و خدا ترسی سالار شهیدان بود، که منجر به یاری کردن دین حق و نهایتا شهادت شد. گریه ها و عزاداریهای ما هم باید در این راستا باشد. چنانکه امام حسین(علیه السلام) می فرماید: «الْبُكَاءُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ نَجَاةٌ مِنَ النَّار؛ گریه از ترس خدا سبب نجات از آتش جهنّم است.»[4]
حدیث ابتدای مقاله می فرمود که گریه بر اهلبیت و امام حسین(علیهم السلام) سبب ورود در بهشت است. برآیند حدیث ابتدای مقاله با حدیث اخیر، این پیام را به ما می رساند که گریه برای اهلبیت، باید برای خاطر خدا باشد.
نکته مهم: البته تمام گریه ها و عزاداریهای سوگواران حسینی در راه خداست و به خاطر این است که سالار شهیدان، به عنوان ولی خدا شهید شده است؛ ولی باید این را هم دانست که درجه این معرفتها متغیر است و کسانی بیشترین سود را از این عزاداری ها می برند که معرفت بیشتری داشته باشند. علاوه بر اینکه، علاوه بر ما شیعیان، کسانی دیگر هم برای سالار شهیدان عزاداری می کنند که باید آنها نیز معرفت لازم را کسب کنند(وقتی که ما شیعه ایم و گرفتار احساسات در عزاداری می شویم، آنها که اصلا شیعه هم نبوده و امام حسین(علیه السلام) را به عنوان ولی خدا قبول ندارند).
سخن آخر
گریه بر مصیبت های اهلبیت از جمله سالار شهیدان، داری ثواب بسیاری است. ولی این گریه ها باید در راستای کسب رضای خدا باشد؛ زیرا که امام حسین(علیهم السلام) برای کسب رضای خدا و یاری دین او قیام کرد.
پی نوشتها
[1] بحار الانوار، ج10، ص103
2ــــ آیه 160 انعام
3ـــــ تفسير نمونه، ج6، ص 55
4ــــ جامع الاخبار(شعیری) ص 97
