در عصر ما برخی از افراد به اسم نقد دین و یا شوخی(ظنز)، اقدام به تولید فیلم و مقاله و مانند آن می کنند؛ در حالی که واقعیت چیز دیگریست و آنها نسبت به دین زاویه دارند. این نوع رفتار از سوی منافقان صدراسلام نیز مشاهده می شد، که قرآن به آن اشاره میکند.
قرآن کریم، شوخی مشرکان را ــ که به زعم خودشان شوخی و ظاهری بود ــ شوخی نمی داند؛ بلکه تمسخر آیات خدا می داند که(از باطن بد آنها سرچشمه می گیرد): «وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَ إِنَّما كُنَّا نَخُوضُ وَ نَلْعَبُ قُلْ أَ بِاللَّهِ وَ آياتِهِ وَ رَسُولِهِ كُنْتُمْ تَسْتَهْزِؤُنَ؛ و اگر از آنها بپرسى (: «چرا اين اعمال خلاف را انجام داديد؟!»)، مى گويند: «ما بازى و شوخى مى كرديم!» بگو: «آيا خدا و آيات او و پيامبرش را مسخره مى كرديد؟!»[1] در این آیه نکاتی وجود دارد.
اول: امروزه نیز انسان های به زعم خود روشنفکری هستند که همچون منافقان، احکام الهی(قصاص و...) را به چالش می کشند و اسم آنرا نیز نقد کردن، و فیلم طنز و نظایر آن می گذراند؛ در حالی که قصد آنها تخریب دین است. حرکات و سکنات آنها قرینه بر این کار است.
دوم: بیشتر اینها سخنان ضد و نقیضی بسیاری دارند. به عبارت دیگر گزینشی عمل می کنند. «أَ فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتابِ وَ تَكْفُرُونَ بِبَعْض؛ چرا به برخى از احكام ايمان آورده و به بعضى كافر مى شويد؟»[2] مثلا اینان کمک به فقیران را ـــ که مورد تاکید دین است ـــ قبول دارند و حتی شاید از آیات و روایات(منافقانه) بر آن استدلال کنند؛ اما زیارت رفتن و مراسم حج را به بهانه کمک به فقیران، به چالش می کشند. یا مثلا در سیل اخیر، برخی چهره های روشنفکرنما و اهل سینما، ادعا کردند که چرا طلاب و روحانیون به کمک مردم نمی روند؛ اما بعد از شتاب روحانیون برای کمک به مردم، آن را ریایی توصیف کردند.
سوم: گاهی به طریق علمی در باره چند و چون یک مطلب بحث علمی می شود. «وَ جادِلْهُمْ بِالَّتي هِيَ أَحْسَن؛ با آنان به نيكوترين شيوه به بحث [مباحثه و مجادله] بپرداز.»[3] مثلا در باره آسیب های قصاص بر جامعه و خانواده بحث شده و راهکارهایی برای حل آن آسیب ها(نه حذف قصاص) ارائه می شود. اما روشنفکر نماها به دنبال این نیستند. آنها به دنبال تخریب دین(تخریب حکم الهی قصاص)هستند.
پی نوشت
1ــ توبه/65
2ــ بقره/85
3ــ نحل/125
