رسالت زینبی
آن روز که وارد کربلا شد، اضطراب وجودش را فرا گرفت. التماس برادر کرد تا برگردند اما راه برگشت نداشت آن صحرای بلا.
آن روز که وقت وداع شد، بی‌قرار بود تا آن‌که امام آرامش به قلب ملتهبش هدیه کرد.
و امان از وقت پس دادن امتحانش. پس داد هر آنچه از محضر علی ع فصاحت و بلاغت آموخته بود، هر آنچه در کنار حسن ع صبوری تجربه کرده بود، هر آنچه برای حسین ع دلداگی را مرور کرده بود، هر آنچه از عباس ع ایستادگی دیده بود و از همه مهمتر هر آنچه بی‌واسطه از جانب پروردگارش دریافت کرده بود این عالمه بدون معلم.
منزل به منزل درس پس داد عقیله‌العرب.
کسی که عمری پرده نشین بود و سایه‌اش را نامحرمی ندیده بود، ثابت کرد پایش که بیافتد وارث زهرا س ست در حمایت از دین و امامش.
پایش که بیافتد مردانه پای کاروانی زن و بچه بی‌پناه می‌ایستد و به وقتش همه نامردهای این ماجرا را روسیاه خواهد کرد.
رسالتش در احیاء عاشورا و نشان دادن جایگاه شهید و جلاد را چنان استوار و بی‌نقص به انجام رساند آن بانو پیر شده از داغ عزیزان که وسعت انعکاسش از حصار قرن‌ها و مرزها گذشت و کوس رسوایی دشمنان بی‌حیا را به گوش فلک رساند.
و امروز ما وارثان رسالت زینبی هستیم.
ما طلایه داران همان نهضت زینبی هستیم که نسل به نسل و عصر به عصر در حال گسترش است.
هشدار که خواب نمانیم تا با لگد دشمن بیدار شویم.
هشدار که ضعف نشان ندهیم تا دخترکان معصوم و بی‌پناهمان را از زیر پر و بالمان در بیاورند و به تاراج ببرند حیا و معجرشان را با هم.
هشدار که آنقدر منفعل عمل نکنیم تا فساد کاخ یزیدیان به خانه خانه‌هایمان سرایت کند.
من و تو و تک تک کسانی که به لطف شیر مادرانی حسینی و پرورشی زهرایی آگاهیم به رسالت سنگین دفاع از حریم خانواده‌ها در برابر تهاجمی نرم، اگر سست باشیم، اگر خودمان را به خواب بزنیم، شک نکن با عمه سادات طرفیم؛ چرا که خون به دل مولای غریب منتظرمان کرده‌ایم. هشدار...
《... تُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِکُمْ وَأَنْفُسِکُمْ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ》
