تاثیرات ترتبیتی ناملایمات دنیا در نهاد آدمی
از ویژگی های دنيا دگرگونى آن است. يعنى دنيا و خود انسان كه جزئى از دنياست، بر يك حال باقى نمى مانند و توجّه به همين مطلب، غرور انسان را مى شكند چرا كه بيشتر گرفتارى و مصيبت آدمى از غفلت است و اگر آدمى غافل نبود به آسانى تن به ذلّت نمى داد و گناه نمى كرد. مختصر اينكه غفلت ريشه همه بدبختى هاى انسان است و اسلام براى رفع و دفع آن راه‌ها و وسايلى را بيان كرده است.
فهم این نکته دنیا محل گذر است و آدمی مسافری است که باید به مقصد خود برسد، مصائب و مشكلات نيز غفلت انسان را از بين مى بَرد. دشوارى‌ها در نگاه ابتدايى بلاست، امّا اگر خوب به آن بنگريم نعمت است.
هنر مواجه با بحران و بیماری ها، هنر انسان های بزرگ است. بازگشت به سوی معبود و توبه به جای آوردن به درگاه او زمینه آرامش بخشی تن و روان آدمی در بحران های روزگار می گردد.
در قرآن مى خوانيم: « «وَمَا تَدْرِى نَفْسٌ مَاذَا تَكْسِبُ غَدًا وَمَا تَدْرِى نَفْسٌ بِأَىّ أَرْضٍ تَمُوتُ»؛ و هيچ كس نمى داند كه فردا چه به دست مى آورد، و هيچ كس نمى داند كه در چه سرزمينى مى ميرد». [1]
----------
[1]: سوره لقمان، آيه ۳۴.
