رسانه، تربیت و مسئولیت ما
امروزه رسانه‌ها یکی از صنایع مهم فرهنگی و از ابزار مهم جامعه‌پذیری محسوب می‌شوند.
با گستردگی که در اجتماع دارند ارزش ها، قوانین و اشکال مختلف فرهنگی که به ما معرفی می کنند در افراد جامعه و مخصوصا نوجوانان ما درونی می شود.
دوران، دوره ای از زندگی است که بچه های می بینند و یاد می گیرند و اجرا می کنند بنابراین پدران و مادران به دلیل تأثیر روز افزون رسانه ها و عدم آشنایی آنها با این فضاها قادر به اعمال تربیت بوده و پاسخ گوی نیازهای فکری و جسمی فرزندانشان نیستند.
ما باید یاد بگیریم و تلاش کنیم تا بتوانیم از این فضا برای افزایش و نفوذپذیری و شکل دهی شخصیت فرزندانمان استفاده کنیم.
قرآن به مومنان می‌فرماید:
«وَ أَعِدُّوا لَهُم مَّااسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ» (انفال/60) در مقابل دشمن هر چه می‌توانید ابزار و امکانات آماده کنید.
در حال حاضر دشمن از ابزار فضای مجازی برای نفوذ و سیطره و سلطه فرهنگی استفاده می‌کند، ما هم باید از این فضا برای تبلیغ و ترویج فرهنگ و معارف قرآن و اهل بیت(علیهم‌السلام) استفاده کنیم.
شما فرض کنید یک دیوار در خیابان است که هر کس می‌تواند اعلامیه‌اش را بچسباند. اگر مذهبیون از این دیوار استفاده نکنند، قطعاً کسانی که قصد و نیتشان تخریب و ضربه زدن به مذهب و دین است، از این دیوار استفاده سوء می‌کنند.
رسانه‌ها با توجه به این که، بار فرهنگی و ارزشی دارند و به درون خانه‌ها نفوذ کرده است، می‌توانند در شکل گیری و جامعه پذیری خانواده ها تاثیر بگذارند
یعنی در واقع رسانه ها و بهتر بگوییم ابداع کنندگان ابزار و محتواهای قدرتمند و خاموش در تلاش هستند تا فضای خصوصی خانواده‌ها را با فضای عمومی جامعه یکسان و یکنواخت بکنند.
و زندگی خصوصی و سبک زندگی و فرهنگ اصیل خانواده ها را درستخوش تغییرات اساسی کنند.
