در مناطقی که روحانیون به تبلیغ می روند، علاوه بر نقاط قوت، طبعا نقاط ضعفی هم دارد. وظیفه مبلغان این است که با اخلاق جذاب، نقاط قوت را برجسته نموده تا نقاط ضعف در حاشیه قرار گیرد.
مثال: شاید در بیشتر مناطق تبلیغی کم و بیش پدیده عدم اشتغال(و نیز درآمد کم) وجود دارد و افراد از این موضوع گله مندند. این نکته سبب بروز سوالاتی از طرف افراد خواهد شد. در این مواقع، مبلغین باید بر نقاط قوت آن افراد تاکید کنند. مانند سلامتی بدن.
حتی مبلغین عزیز می توانند یک یا دو منبر را به موضوع نعمت سلامتی اختصاص دهند و با داستان های آموزنده از ارزش نعمت سلامتی، غیر مستقیم به افراد بیکار بفهمانند که چه بسا شما جنبه های مثبتی دارید که از آن غافلید. چنانکه در باره نعمت سلامتی، همین تعبیر(غافل بودن) وجود دارد. پیامبر اسلام می فرماید: «نعمتان مجهولتان الصحه و الامان؛ تندرستی و امنیت دو نعمت هستند که قدرشان شناخته نمی شود.»[1]
نکته مهم: وقتی که رابطه روحانی مبلغ با جوانان غیر شاغل دوستانه باشد، و دارای جایگاهی قابل قبول در منظقه باشد، سخن گفتن از جنبه های مثبت آنان(نعمت سلامتی) اثرگذار است وگرنه طبعا نباید انتظار تاثیر گذاری خیلی مهمی داشت.
پی نوشت
1ــ مجموعه رسائل در شرح احاديثى از كافى، ج2، ص 254
