همانگونه که یک مبلغ در سفر تبلیغی، با احوال مردمان شهرها و روستاهای مختلف آشنا شده و سختی ها و مشکلات آنان را لمس می کند، خانواده مبلغ نیز(که همراه اوست) همین نکات را مشاهده خواهد کرد.
در این میان نکته ای که حائز اهمیت است، پند گرفتن از این تجربه هاست. حضرت علی(علیه السلام) می فرماید: «خَيْرُ ما جَرَّبْتَ ما وَعَظَكَ؛ بهترين تجربه، آن است كه پندت داده است.»[1] این حدیث، تجربه ای را با ارزش می داند که باعث تاثیرگذاری(عمدتا معنوی) در انسان شود.
یک مبلغ و خانواده اش در سفرهای تبلیغی، ممکن است با خانواده های برخورد داشته باشند که علیرغم مشکلات زندگی(پایین تر از سطح زندگی طلبگی)، نه از نظام زده شده اند و نه نسبت به دین شبهه می کنند(مثل برخی افراد)؛ دیدن این افراد، انسان را به تفکر وا می دارد که نکند یک کارگر از منِ روحانی، در دین و اعتقادات، پایدارتر باشد.
---------------
پی نوشت:
1ــ نهج البلاغه صبحی صالح، ص402
