پوشش که زینت وجودی انسان است، با بهار تجدید می شود، چراکه آراستگی بیرون زمینه ساز آراستگی درون خواهد بود، اما با شروع سالی جدید اگر درون آراستگی و تجدید لازم را به دست نیاورده باشد، روان انسان از آراستگی خود لذت لازم را نخواهد برد؛چراکه فطرت انسانی هر تجدیدی را نمی پسندد و تا زمانی که درون و بیرون به توازن و همسانی نرسند، انسان دوگانگی را درون خود احساس می کند...