تجسم بسان مار زنگیِ پشت الماس
ساز و کار شکل گیری باور در انسان، بسی پیچیده و خواندنی است! باورها، گاه با تلقینِ پدر، مادر، معلمان، گاه با القاء (تکرارِ) دستگاه های تبلیغاتی، گاه بر اثر نفرت و عشق و گاه با استدلال و کاوش عقلی و ... در انسان شکل می گیرد.
آدمیان در درازنای تاریخ و پس از اعتقاد پیدا کردن به چیزی، در دفاع از آن، هر تلاشی (از ترور، شکنجه، اجبار، سفسطه و مغالطه گرفته تا جدل، خطابه، برهان) را به کار برده اند.
تجسم یک باورِ مسیحی است که متناقض (متنافی الاجزاء) است؛ اما عالمان و دفاعیه نویسان مسیحی که نمی توانند از این باور دست بردارند، به هر تلاشی دست می زنند؛ برای نمونه در امکان عقلی تجسم به تشبیه روی می آورند.
اقای توماس وی، موریس می نویسد: مار زنگی الماس نشان، هم ویژگی های الماس را داراست و هم بیش از الماس، ویژگی هایی چون حرکت ارادی، ترکیب سلولی و ... را داراست. او می گوید، خدا هم ویژگی های انسان را به همراه ویژگی هایی خدایی داراست:
A diamond-backed rattlesnake, like a diamond, is fully physical ... But ... it possesses higher-level properties ... Similarly, God the Son Incarnate ... He has all of the properties individually necessary and jointly sufficient for being human, but also higher-level divine properties.
چالش این تمثیل این است که مار و الماس، هر دو فیزیکی اند؛ اما در خدای انسان شده، خدا، فیزیکی نیست.
------
https://iep.utm.edu/incarnat/
