سالهاست که بعد از طلوع خورشید فروزان انقلاب اسلامی ،از زبان رهبر فرزانه یمان تعبیر تهاجم فرهنگی را شنیده ایم.اما مرز تهاجم و ترویج فرهنگ چیست؟
فرهنگی که در آن تکنولوژی در اوج است ،تأمین کننده ی رفاه است و زمان کارها را برای انسان به چند برابر تقلیل میدهد و ارتباطات را آسان آیا لیاقت ترویج ندارد؟
کمی که در جملات بالا دقیق شویم در می‌آبیم که
اولا به طور طبیعی قدرت تکنولوژی ارتباطی به فرهنگ نداردواگر میبینیم که با افزایش توان غرب در این حوزه ،سلطه ی فرهنگیش نیز صعود داشته ؛ناشی از مشی برتری جویی و سلطه گریش است.
و ثانیا ترویج هر فرهنگی اگر پشتوانه ایی از حقیقت را داشته باشد بسیار پسندیده و مورد پذیرش است .
اما علت اساسی مخالفت ما با فرهنگ مهاجم غرب ،آثار ضد الهی و ضد معنوی آن است و اساس فرهنگش گرایش به مادیگری است و منتها میشود به پوچی !
غربی که برای رابطه های گناه و آلوده ی جنسی رسمیت قائل میشود و حتی برای هر کدام پرچمی میسازد و به خورد روان بی قرار بشر میدهد وبرای تسلط بیشتر بر مناطق و منابع جهان هر روز هشتکی جدید را ترند میکند ! نمونه ی محسوسش همین #زن_زندگی_آزادی
و این چنین فرهنگی قابل ستایش و پذیرش نیست!
ترویج فرهنگی که با سراب تکنولوژی و پیشرفت ذهن انسان امروز را می‌رباید ولی در منجلاب نفسانیت و عصیان فرو میکند نامی جز تهاجم برازنده اش نیست!
