مرســـــــلون

 قران کریم در آیه 2 سوره بقره می فرماید : « ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فيهِ هُدىً لِلْمُتَّقين » یعنی : بى ترديد اين كتاب راهنماى پرهيزگاران است شاید در نگاه اول به این آیه شریفه این طور به نظر آید که مگر قران هدایت برای همه انسانها نیست ؟ اگر اینگونه هست ، پس چرا خودش می فرماید هدایت است برای پرهیزکاران ؟ به عبارتی ساده تر : مگر نه اینکه اول قرآن باید همه انسانها را هدایت کند ، و بعد آنها پرهیزکار شوند ؟
در جواب این سوالها باید گفت همانگونه که میوه و سبزی تر و تازه به نفسه مفید بوده ، و هر عاقلی می داند میوه و سبزی تازه و سالم ، نه تنها هیچ ضرری ندارد ، بلکه در مواقع زیادی برای بدن ضروری نیز هست، اما کسی که دارای زخم معده هست ، وقتی این میوه یا سبزی را می خورد ، معده اش گاهی شروع به سوزش می کند و گاهی شاید کسی که دارای زخم معده است اگر میوه ای بخورد به خاطر عدم سازش معده ، حالت تهوع نیز بگیرد آیا این بخاطر مضر بودن میوه یا سبزی است ؟ یا اینکه نه بخاطر زخم داشتن معده طرف است ؟ قرآن نیز بلاتشبیه اینگونه است که بنفسه هدایت است بطوری که اگر کسی غرض یا مرضی نداشته باشد و دنبال هدایت باشد و یا حداقل بی طرف با قرآن مواجه شود ، قرآن را نور و هدایت می یابد،  اما کسانی که دارای مرض روحی اند و ایمان به خداوند و آخرت ندارند ، خداوند در آیه 45 سوره الزمر درباره اشان می‌فرماید : « وَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ إِذا ذُكِرَ الَّذينَ مِنْ دُونِهِ إِذا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ » یعنی : و چون خدا به يگانگى ياد شود دلهاى كسانى كه به آخرت ايمان نياورده‏اند بيزار شود و چون از معبودهاى ديگر ياد شود شادمان مى‏شوند، به عنوان مثال : همين كه مى‏گوييم: «قصاص، قانون الهى است» چهره‏شان درهم مى‏شود، ولى همين كه مى‏گوييم: «حقوق بين الملل» لبخند مى‏زنند. هر گاه به نماز مى‏ ايستد كه تنها مخاطبش خداست روح او متنفّر است، ولى هر گاه سخنرانى يا تدريس مى‏كند كه مخاطبش غير خداست با تمام توجّه و نشاط سخن مى‏گويد. در آخر اینکه از خداوند استداعا داریم که امراض قلبیمان را شفا داده تا بتوانیم از معارض الهی سیراب شویم انشاءالله .