آدمی برای کشف حقایق و درک دقایق هستی، همواره نیاز به آگاهی دارد و پیشوایان هدایت و صاحبان بصیرت یعنی انبیا الهی، قافله سالار در مسیر علم آموزی و علم گستری به شمار می آمدند.
فزونی دانش و آگاهی، تنها در گرو تلاش بی شائبه در کسب علم و همت بی دریغ از ناحیه طالب آن است، و جایگاه آگاهی و خودآگاهی در کمال انسان به قدری والاست که انبیا الهی از خدای متعال علم کثیر را طلب می کردند.
تاکید قرآن کریم بر علم آموزی بیانگر این نکته هست؛ که دانش چراغ روشنایی در تاریکی هاست که پرده های جهل آدمی به واسطه آن کنار می روند و نور حقایق بر دل مومن می تابد.
قلْ هَلْ یَسْتَوِی الّذینَ یَعْلَمُونَ وَ الّذینَ لایَعْلَمُونَ إنّما یَتَذَکَّرُ اُولُوا الألْبابِ. (زمر: 9)
بگو: «آیا کسانی که می دانند با کسانی که نمی دانند یکسانند؟ تنها خردمندان متذکر می شوند.