دین‌دار باید توجه داشته باشد که دیدگاه او با دیدگاه غیردین‌دار باید در نگاه به مسئله‌ی فرزند آوری متفاوت باشد؛ چرا که یک مادی به فرزند و فرزند آوری نگاهی مادی منحصرانه دارد و به این مسئله تنها از این دید نظر می‌کند؛ ولی یک دین‌دار، خواستگاه نگاه او به فرزند باید اصول و خط‌های عقیدتی او باشد که برای خود ترسیم نموده است؛ و اگر بخواهد به این مسئله نگاه منحصرانه‌ی مادی داشته باشد، در این صورت مسلمان مادی خواهد بود که تناقض آن هویدا و روشن است؛ و البته اسلام همیشه سعى بر این داشته که نگاه منحصرانه‌ی مادیگرایی را وسعت و البته به نگاه محکومانه و با نگاه حاکمانه‌ی معنویت تبدیل کند؛ به ویژه مسئله‌ی فرزند آوری است.
....فاذا بکی احدهم الطفل فبکاؤه لااله الا الله الى ان یأتى علیه سبع سنین فاذا جاز السبع فبکاؤه استغار لوالدیه الى ان یأتى علیه الحد...(۲): زمانى که طفل گریه کند، گریه‌اش ذکر لااله الا الله است تا هفت سالگی و بعد از هفت سالگی، گریه‌اش درخواست بخشش برای پدر و مادرش می‌باشد تا سن بلوغ...
پی‌نوشت:
۱) کافی، شیخ کلینی، جلد ۶، صفحه ۵۲، حدیث ۵
