ضرورت اطاعت از خدا و پیامبر در قرآن
تفسیر منتخب یک آیه از جز سه
«قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْكافِرِينَ» (آل عمران/۳۲)
بگو: خدا و رسول را اطاعت كنيد. پس اگر سرپيچى كردند، (بدانيد كه) همانا خداوند كافران را دوست نمى‌دارد.
پيامبراكرم صلى الله عليه و آله علاوه بر آيات الهى، دستورات ديگرى نيز داشت. دستوراتى كه به تناسب زمان، مكان، افراد و شرايط تغيير مى‌كرد. البته تمام آن دستورات در پرتو وحى الهى بود، ولى همه آنها در قرآن نیامده است.
معناى اطاعت از رسول، در كنار اطاعتِ خداوند، عمل به همان دستورات پیامبر است. پس رفتار، گفتار و كردار پيامبر حجت است؛ و حتی گاهى سرپيچى از فرمان پيامبر، برابر با كفر است.
بعضی از احکام به صورت کلی در قرآن بیان شده اند، و جزییات آنها را پیامبر برای مردم بیان کرده اند، مانند حدود حجاب، حرمت انواع مست کننده ها، نجس بودن سگ، چند رکعت بودن نمازها، روش پرداخت خمس و...
اطاعت از خدا و رسول در کنار هم آمده است؛ پس نمی توانید بگویید من فقط خدا را قبول دارم و دیگر هیچ کس را قبول ندارم. اگر پیامبر را قبول ندارید، از کجا می فهمید که خداوند چه دستوراتی فرموده اند؟
نکته دیگر اینکه، خداوند می فرمایند: «خدا کافران را دوست ندارد».
یک قانون کلی وجود دارد، و آن اینکه شما هر میل و آرزویی دارید، کامل و بی نهایتِ آن در جهان وجود دارد، مثلا میل به جاودانگی که در انسان هست، با زندگی جاودانه در بهشت پاسخ داده می شود.
پس اگر انسان عشق به کمال مطلق و نامحدود دارد، باید پاسخی برای آن وجود داشته باشد، در اینجا خداوند می فرمایند، کافران از این عشق محروم می شوند؛ چون خداوند آنها را دوست ندارد.
