«وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِيزانَ (۷) أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزانِ(۸) وَ أَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لا تُخْسِرُوا الْمِيزانَ» (الرحمن/۹)
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت،(۷) تامبادا از اندازه درگذريد(۸) و آسمان را بالا برد و قانون و ميزان را مقرّر كرد تا در سنجش و ميزان تجاوز نكنيد.(۹)
«قسط در ميزان»، یعنی نه زياده خواهى و نه خسارت و زيان.
اسلام براى برقرارى عدل و ميزان، دستورات دقيق و مهمى دارد:
اگر كفش قاضى تنگ است، نبايد در آن هنگام قضاوت كند تا مبادا فشارى كه به پاى او وارد مى‌شود در قضاوتش اثر بگذارد و او را به عجله و بدخلقى وادارد و از قضاوت بر حق منحرف كند!
در حديث مى‌خوانيم: تجارتى ارزشمند است كه برپايه حقّ و راستى باشد. «التاجر فاجر و الفاجر فى النار الا من أخذ الحق و اعطى الحق» (كافى، ج 5، آداب تجارت)
كم كارى درخدمات از جانب كارمندان و كارگران و فرهنگيان و مسئولان و مبلّغان دينى نيز كم فروشى است.
کسانی که هنگام فروش محصولات خود، مقوا و جعبه را «هم قیمت» جنس فروخته شده، به افراد می فروشند، نیز کم فروشی می کنند.
جايگاه آسمان و زمين تصادفى نيست. برافراشتگى آسمان و حجم و اندازه و فاصله ستارگان، حكيمانه و جلوه‌اى از رحمت الهى است.
عدالت مثل نماز است و بايد آن را در جامعه به پاداشت. ميزان و وسيله سنجش بايد عادلانه باشد، مورد وزن هرچه مى‌خواهد باشد.
جامعه براى رسيدن به رستگارى دو بال مى‌خواهد: علم و عدالت. (در دنياى امروز علم هست ولى عدالت نيست.)
