«كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ الْأَحْزابُ مِنْ بَعْدِهِمْ وَ هَمَّتْ كُلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ لِيَأْخُذُوهُ وَ جادَلُوا بِالْباطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كانَ عِقابِ»(غافر/۵)
پيش از اين (كفّار مكّه) نيز قوم نوح و احزابى كه بعدشان آمدند (پيامبرانشان را) تكذيب كردند و هر امّتى تصميم گرفت تا پيامبرش را به عقوبت بگيرد و به وسيله‌ى باطل مجادله كردند تا حقّ را نابود نمايند، پس آنان را (به قهر خود) گرفتم، پس (بنگر كه) كيفر من چگونه بوده است.
عده ای هستند که با حرف های بیهوده و باطل جار و جنجال راه می اندازند، شبهه پراکنی می کنند و در فضای مجازی حرف های بی منطق می زنند، تا با آن حقیقت را پایمال کنند. خداوند به آنها هشدار می دهد که آنها را کیفر می کند.
مخالفان انبيا گاهى طاغوت‌ها بوده‌اند «فرعون»، گاهى قبايل «قومهم» و گاهى تشكّل‌ها «احزاب».
معمولا جریان احزاب، خلاف جریان انبیا شکل می گیرند. در ادامه برنامه‌ى احزاب مخالف انبيا بیان می شود:
تكذيب. «كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ»
توطئه. «هَمَّتْ كُلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ»
تبليغات سوء. «جادَلُوا بِالْباطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ»
تشكل احزاب و تعداد زیاد آنها، نشانه‌ى حقانيت آنها نيست.
همه‌ى مخالفان، در مبارزه با رهبران آسمانى يک هدف مشترک دارند، و آن هم نابودی حق است. حتی گاهی مخالفان، به كمتر از قتل رهبر آسمانى و نابود كردن حق، قانع نيستند.
سر و كار مخالفان با خداست. كيفرهاى الهى، گاهى در دنيا صورت مى‌گيرد، و گاهی در آخرت.
