«إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (۱۹) وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّهَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ» (نور/۲۰)
كسانى كه دوست دارند كه زشتكارى در ميان آنان كه ايمان آورده‌اند، شيوع پيدا كند، براى آنان در دنيا و آخرت عذابى پر درد خواهد بود، و خدا[ست كه] مى‌داند و شما نمى‌دانيد.
اشاعه‌ى فحشا، گاهى با زبان و قلم است كه عمل زشت مردم را افشا كند و گاهى با تشويق ديگران به گناه و قرار دادن امكانات گناه در اختيار آنان.
امام صادق عليه السلام فرمودند: «كسى كه آن چه را درباره‌ى مؤمنى بشنود، براى ديگران بازگو كند، جزء مصاديق اين آيه است.» (تفسير كنز الدقائق جلد ۶ - صفحه ۱۵۹)
در حديث مى‌خوانيم: كسى كه كار زشتى را شايع كند، مانند كسى است كه آن را مرتكب شده است.
ما در برابر خواسته‌هاى خود مسئوليم. مثلا ممکن است خواسته من «ريختن آبروى مومن و غیبت از او» باشد. پس همیشه همه علاقه ها خوب نیستند. بر خلاف چیزی که در قانون جذب می گویند؛ « به تمام خواسته هایت فکر کن، به آنها می رسی»
علاقه به گناه، مقدمه‌ى گناه است. چون علاقه انگیزه انجام عمل را در انسان بالا می برد. بنابراین در راه نهى از منكر، باید علاقه به منكر را محو كنيم.
آیه قرآن می فرماید کارهای زشت و زننده را در بین مسلمانان رواج ندهید؛ مثلا بازیگران و سلبریتی ها با اعمال، رفتار و پوشش خود بسیاری از گناهان را در میان جامعه رواج دادند، یا عادی سازی کردند.
بسیاری از ما، شاید ناخواسته با انتشار کلیپ ها و متن هایی که در فضای مجازی به دستمان می رسد، ممکن است آبروی کسی را بریزیم، یا سبب شویم قبح گناهی شکسته شود، یا دروغی رواج پیدا کند؛ بنابراین باید در ارسال مطالب دقت کرد.
مثلا انتشار این مطلب که فلان شخص، فلان کار گناه را انجام داده است، سبب شکستن قبح گناه و سبب عادی سازی آن گناه می شود. پس باید در انتشار پیام ها دقت کنیم
چه بسا سرچشمه‌ى برخى از عذاب‌هاى دنيوى و مشکلاتی كه نصيب ما مى‌شود، ريختن آبروى ديگران باشد.
