به هر شهری که می رسیدند، پدر سراغ آثار باستانی را می گرفت. این بار به یک شهر زیر زمینی رسیدند. شهری با قدمت چند هزار ساله. پدر سخت به فکر فرو رفته بود.
به طرف بچه ها برکشت و گفت: می بینید بچه ها ! این جا هم افرادی زندگی می کردند؛ حتما آرزوهایی داشتند. برای زندگی برنامه ریزی هایی کرده بودند. آدم های خوب یا بدی بودند. اما حالا جز اثری از محل زندگی اون ها چیزی باقی نمونده.
ما هم روزی به سرنوشت اون ها دچار می شیم1. تنها چیزی که برامون باقی می مونه اعمال خوبمون هست. سعی کنیم طوری زندگی کنیم؛ که بعدها از کم کاری هامون پشیمان نشیم.
منبع:
1. سوره آل عمران، آیه 137: قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ سُنَنٌ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ قطعا پيش از شما سنتهايى [بوده و] سپرى شده است پس در زمين بگرديد و بنگريد كه فرجام تكذيب كنندگان چگونه بوده است.