کمتر کسی از مردمان سرزمین مقدس جمهوری اسلامی ایران، خشونت‌های گروهک "جند الله" را از یاد برده است. این گروهک که در منطقه شمال شرقی کشور ایران به وجود آمد، کارنامه سیاهی از کشتار، حملات انتحاری و گروگان‌گیری از خود به جای گذاشت.
اما با چشم‌پوشی از کشتار مردم باید گفت که رفتارهای دیگر این گروه نیز با معارف اسلامی و قرآن کریم در تضاد است. به عنوان مثال فاجعه چابهار که منجر به کشته شدن 39 تن، اعم از کودک و زنان شد در نهم ماه محرم که یکی از ماه‌های حرام است، به وقوع پیوست.[1] این در حالی است که در قرآن کریم تصریح شده است که هر گونه جنگ و خونریزی باید در ماه‌های حرام، متوقف شود. خداوند در این باره می‌فرماید: «إِنَّ عِدَّةَ الشهُّورِ عِندَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شهَرًا فىِ كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ مِنهْا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَالِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلَا تَظْلِمُواْ فِيهِنَّ أَنفُسَكُمْ وَ قَتِلُواْ الْمُشْرِكِينَ كاَفَّةً كَمَا يُقَتِلُونَكُمْ كَافَّةً وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِين[توبه/36] تعداد ماهها نزد خداوند در كتاب الهى، از آن روز كه آسمانها و زمين را آفريده، دوازده ماه است كه چهار ماه از آن، ماه حرام است (و جنگ در آن ممنوع مىباشد.) اين، آيين ثابت و پابرجا (ى الهى) است! بنا بر اين، در اين ماهها به خود ستم نكنيد (و از هر گونه خونريزى بپرهيزيد)! و (به هنگام نبرد) با مشركان، دسته جمعى پيكار كنيد، همان گونه كه آنها دسته جمعى با شما پيكار مىكنند و بدانيد خداوند با پرهيزگاران است!».
گروهک "جندالله" مدعی بودند که نظام مقدس جمهوری اسلامی به ایشان ظلم کرده است و راه مبارزه را در احیای حق خویش برگزیدند و این در حالی است که در قرآن کریم می‌فرماید: «يَأَيهُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ كُونُواْ قَوَّامِينَ لِلَّهِ شهُدَاءَ بِالْقِسْطِ وَ لَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَانُ قَوْمٍ عَلىَ أَلَّا تَعْدِلُواْ اعْدِلُواْ هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى[مائده/8] اى كسانى كه ايمان آوردهايد! همواره براى خدا قيام كنيد، و از روى عدالت، گواهى دهيد! دشمنى با جمعيّتى، شما را به گناه و ترك عدالت نكشاند! عدالت كنيد، كه به پرهيزگارى نزديكتر است». اگر ظلمی هم شده باشد باید از راه قانونی خود وارد شده و نه دست به اسلحه برده و به کشتار مردم بی‌گناه بپردازند.
اگر به ایشان ظلمی شده بود باید در فکر انتقام جوئی با مسئولانی که به ایشان ظلم کرده بودند بر می‌آمدند و نه این‌که، مقوله ظلم را دستاویزی برای کشتار مردم شیعه و سنی قرار بدهند.
اگر تنها راه برای به دست‌آوردن حقوق شهروندی، اسلحه به دست گرفتن و کشتار بی‌گناهان باشد، باید به ملزومات آن که اختلال اجتماعی و منجر شدن به تضییع حقوق دیگران نیز است، بشویم؛ که این نیز با معارف اسلامی و قرآن کریم ناسازگار است.
[1] مجموعه مقالات کنگره بین‌المللی جریان‌های تکفیری، قم، انتشارات دارالاعلام لمدرسه اهل‌البیت، چاپ اول، 1393ش، ج1، ص381.
