خداوند متعال می فرماید:
یا أیّتها الّذین آمنوا کُتِبَ علیکم الصّیام کما کُتِبَ علی الّذین من قبلکم لعلّکم تتّقون(۱)
(این کسانی که ایمان آورده اید! بر شما روزه داشتن واجب شد همچنان که بر امتهای گذشته که قبل از شما بوده اند نیز واجب شده است،)
و این وجوب روزه به علت آنست که در مقام تقوی برآیید و خود را در مصونیت الهی بیاورید.)تقوی به معنی پرهیز نیست، گرچه پرهیز از ناپسندیده ها لازمه آن است؛ بلکه تقوی به معنی مصونیت و در حفظ و در امان ماندن است.
وَقَی، یَقِی، وقَایَةً به معنی حصان و حفظ است.(۲)
خداوند متعال می فرماید: شاید شما، و امید است که شما در مصونیت الهی درآیید و از گزند نفس اماره و شیطان به وسیله این فریضه الهی[روزه] در امان خدا و حفظ او قرار گیرید.
اگر ملکه تقوی در انسان به وجود بیاید دیگر برای او بیم و هراسی نیست، وسواس شیطانی و هواهای نفسانی نمی تواند در او اثری بگذارد.
به عبارت دیگر بواسطه ملکه تقوی یک نوع مصونیت روحی برای انسان پیدا می گردد که با آن حفظ و امان، انسان به میکربهای آلوده خفه کننده معاصی مبتلا نمی شود،
و شهوات انسان را به زمین نمی کوبد.
منبع:
۱٫ سوره بقره، آیه ۱۸۳٫
۲٫ أقرب الموارد.
