باورش سخت بود، هر چی توی این بیست سال کفش واکس زده بود، قوطی‌های کثیف و سیاهش را جمع کرده بود و یک لحظه هم از خودش جدا نکرده بود، حتی زمانی که در بیمارستان بستری بود.
بیشتر درآمدش را بابت کرایه حمل گونی‌های پر از قوطی به راننده وانت‌ها داده بود. گاهی از صبح تا شب هر چی بابت واکس زدن به سختی در آورده بود را بابت کرایه قوطی‌های می‌داد و شب دست خالی منزل می‌رفت!
روحیه این شخص مانند اشخاص دنیاپرست و خودخواه است و سر مویی هم فرق نمی‌کند. دنیادوستان گرفتار سایه شوم علاقه به خود هستند(۱) و تمام هم و غمّشان این (( #من)) و توجه به #خود و دنیایشان است که نکند از دست برود.
انسان دنیاطلب برای نگهداری همیشگی از #من_دنیایی خود، حتی حاضر است فشارهای روحی و نگرانی شدید را هم تحمل کند. من من کردن و تلاش برای حفظ آن در زندگی ریشه اصلی اختلاف بین همسران و طلاق است.
پی‌نوشت‌ها:
۱-فرازی از کلام گهربار رسول مهربانی: علاقه به دنیا ریشه هما گناهان[و اشتباهات] است. اصول کافی، ج۲، ص۱۳۰، باب حب دنیا.
