بدون شک عمل به دستورات دین اسلام مایه رشد و ترقی انسان است. در سوره جن، از زبان جنیان آمده است: «وَ أَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَ مِنَّا الْقاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولئِكَ تَحَرَّوْا رَشَداً[جن/14] و از ما گروهى تسليم (خدا) و گروهى منحرف از حقند. پس كسانى كه تسليمند، راه رشد و هدايت را پيدا كرده اند.»
با این وجود، در این عصر، با ورود شبهات فریبنده، عامل رشد و ترقی آموزه های دینی مورد تردید قرار می گیرد، و این موضوع وظیفه مبلغان دینی(چه در فضای حقیقی و چه در فضای مجازی) را بیشتر می کند.
امام رضا(علیه السلام) در حدیثی می فرماید: «رَحِمَ اللهُ عَبْداً أحْیى أمْرَنا، قیلَ: كَیْفَ یُحْیى أمْرَكُمْ؟ قالَ: یَتَعَلَّمُ عُلُومَنا وَیُعَلِّمُها النّاسَ[1] رحمت خدا بر كسى باد كه أمر ما را زنده نماید، سؤال شد: چگونه؟ حضرت پاسخ داد: علوم ما را فرا گیرد و به دیگران بیاموزد.»
علوم و معارف اهلبیت(علیهم السلام) که مشتمل بر آیات قرآن و حلال و حرامهای خداوند است، سبب رشد و ترقی انسان می شود، زمانی این رشد و ترقی در جامعه نمود پیدا می کند که معارف اهلبیت را با زبان روز و با بهترین شیوه به دیگران منتقل کنیم.
در عصر ما که متاسفانه مسلمانان آنگونه که باید و شاید رشد و ترقی ندارند، شبهات مختلفی در باره پیوند بین دین و عدم رشد و ترقی مسلمانان، در فضای مجازی و حقیقی، ذهن جامعه را به خود مشغول کرده است.
کسی که می خواهد از معارف اهلبیت و از دین اسلام دفاع کند، باید رشد و ترقی مسلمین را در سده های پیشین و حتی در این زمان، برای مخاطبان خود ترسیم کند.
همه احکام دینی عامل رشدند...
باید کسی که از مکتب اهلبیت و اسلام دفاع می کند، این نکته را برای مخاطبان خود همواره تبیین کند که خداوند عزیز همه احکام را از روی حکمت و برای رشد آمی انتخاب کرده و ما نباید مثل آنها باشیم که گفتند: «يَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَ يُريدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذلِكَ سَبيلاً[نساء/] می گویند ما به بعضی ایمان آورده و به بعضی دیگر ایمان نمی آوریم، و می خواهند بین این دو برای خود راهی انتخاب کنند.»
در باره احکام الهی نیز باید این را قبول کنیم؛ همانگونه که سرقت نکردن و خوش اخلاقی و تشکیل خانواده، رشد است، نماز خواندن و روزه گرفتن هم رشد است. اما جامعه به سبب شبهات و عواملی از این دست، شاید ارزش نماز را مثل خوش اخلاقی درک نکند. در حالی که نماز از جایگاه فوق العاده ای در نزد خداوند برخوردار است؛ به گونه ای که در روایات، از نماز به عنوان عمود و پایه دین اسلام یاد شده است.[2]
پی نوشتها
1ـــ دفاع از تشيع / ترجمه الفصول المختارة للمفيد، ص 634
2ــ محاسن برقی،ج1، ص44
