يكي از شبهاتی كه دشمنان دين عليه قرآن وارد می‌کنند اين است كه قرآن به مردان اجازه داده تا زنانشان را كتك بزنند:
وَ اللاَّتي تَخافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَ اهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضاجِعِ وَ اضْرِبُوهُنَ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبيلاً إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيًّا كَبيراً [سوره نساء/ 34]؛ و (امّا) آن دسته از زنان را كه از سركشى و مخالفتشان بيم داريد، پند و اندرز دهيد! (و اگر مؤثر واقع نشد)، در بستر از آنها دورى نماييد! و (اگر هيچ راهى جز شدت عمل، براى وادار كردن آنها به انجام وظايفشان نبود)، آنها را تنبيه كنيد! و اگر از شما پيروى كردند، راهى براى تعدّى بر آنها نجوييد! (بدانيد) خداوند، بلندمرتبه و بزرگ است. (و قدرت او، بالاترين قدرتهاست.)
پاسخ:
اولاً اين دستور درباره همه زنان نيست بلكه تنها در مورد زنان ناشزه است، زناني كه وظايف خود را انجام ندهند، اسرار شوهر را حفظ نكنند، حقوق همسر را ادا نكنند و در مقابل همسر، تمكين نكرده باشند؛ و اين ویژگی‌ها شامل زنان صالحه نخواهد شد.
ثانیاً: تنبيه بدني اين زنان هم در آخرين مرحله است: ابتدا بايد او را نصيحت كند، سپس در بسترش از او كناره بگيرد (حتي نبايد بسترش را از زنش جدا كند بلكه در همان بستر از او كناره بگيرد) اگر هیچ‌کدام جوابگو نبود در مرحله بعد نوبت به تنبيه بدني می‌رسد.
ثالثاً: اين تنبيه بايد طبق موازين اسلام باشد، يعني طوري باشد كه اثر سرخي يا كبودي، روي بدن زن باقي نماند، رسول خدا (صلی‌الله عليه و آله) فرمود: كتك زدن شما نبايد به نحوى باشد كه اثر آن در جسم زن نمودى داشته باشد، يا كتك نشانه خودنمايى و اظهار قدرت مرد باشد كه زهره‌چشمی بگيرد. [تفسير نور، 2: 62] و امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: نشوز زن آن است كه در فراش (همبستر شدن) از شوهر تبعيت نكند و مقصود از «اضْرِبُوهُنَّ»، زدن با چوب مسواك و شبيه آن است، زدنى كه از روى رفق و دوستى باشد. [منلايحضرهالفقيه، 3: 521]
رابعاً: اين مجازات فقط درباره زنان نيست بلكه اگر شوهر هم حقوق زن را رعايت نكند بايد مجازات شود و اين مجازات هم توسط حاكم شرع صورت می‌گیرد. [تفسير نمونه، ج3، ص: 371]
