در روانشناسی اسلامی جایی برای تنبیه بدنی فرزند، وجود ندارد؛ بلکه تنبیه باید به صورت های مختلفی از جمله: قهر، تحریم و یا ایجاد محدودیت های عاطفی مختلف مثل نبوسیدن، بغل نکردن و نخریدن خوراکی های مورد علاقه اش و... باشد.
به این صورت هم فرزند سرخورده نمی شود و هم خواسته های والدین تامین می شود و در نتیجه هدف اصلی که تربیت صحیح فرزند است حاصل خواهد شد.
امام کاظم(علیه السلام) می فرمایند:
فرزندانتان را کتک نزنید بلکه با آنان قهر کنید ولی نه به مدت طولانی.
بحارالانوار ج۱۰۱ص۹۹