تندرستی نعمت مغفول و ارزنده
در طول حیات انسان، بارش نعمت های بی پایان الهی به گونه ای بر آدمی می بارد، که اگر اندیشه فرد خالی از توجه و تامل درباره این قسم نعمت ها بی دریغ باشد، به یقین غبار غفلا بر دل و دیده او نشسته است.
تندرستی از جمله نعمت های آرامشبخشی است که پس از دست دادن آن، فرد قدرش را می داند.
در حقیقت بیماری، بدن آدمی را به زندان می‌کشاند؛ یعنی رنج و مشقت را بر او تحمیل می‌کند. حضرت علی علیه السلاممی فرماید: «لا رَزِیَّةَ اَعْظَمُ مِنْ دَوامِ سُقْمِ الْجَسَدِ؛ مصیبتی بزرگ تر از ادامه یافتن بیماری نیست». [1]
----------
[1]: همان، ح ۱۸۷۶۵.
