توصیف کردن حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله به وصف «پیامبر اسلام»، نباید انسان را به این توهم بیندازد که آن حضرت فقط پیامبر دین اسلام و مسلمانان است و دین او شامل پیروان ادیان دیگر نیست! چراکه بر اساس مسلمات عقلی و اعتقادی، آیین پیامبران قبل فقط محدود به زمان خاصی بودند؛ برخلاف دین حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله کامل‌ترین ادیان بوده و آئینی برای تمام انسان‌ها تا روز قیامت است؛ طوری بر پیروان ادیان دیگر نیز لازم است که با آمدن اسلام، متدین به این دین آسمانی گردند:
«وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ کَافَّةً لِلنَّاسِ بَشیراً وَ نَذیراً»[1]
ما تو را نفرستادیم مگر براى همه مردم جهان، درحالی‌که همگان را به پاداش‌های بزرگ الهى بشارت مىدهى و از عذاب الهى انذار مىکنى.[2]
«تَبارَکَ الَّذی نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعالَمینَ نَذیراً»[3]
بزرگ [و خجسته] است کسى که بر بنده خود، فرقان [کتاب جداسازنده حق از باطل] را نازل فرمود تا براى جهانیان هشداردهندهاى باشد.
بنابراین، رسالت آن حضرت «جهان‌شمول» و «ابدی» و کتاب او «جهانی» و «جاودانه» و قوم او نیز همه افراد بشرند، نه گروهی از مردم حجاز. قلمرو انذار پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز، گستره «عالمین» و همه افراد بشر معرفی شده است.[4]
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[1] سوره سبأ، آیه 28
[2] تفسیر نمونه، ج18، ص 92
[3] سوره فرقان، آیه 1
[4] تسنیم، آیت‌الله جوادی آملی، جلد 1، صفحه 31
