شاید شما به اندازه چیدن یک گل از بلوار و پارک، یا رد کردن یک چراغ قرمز در نیمه شب، یا استفاده از دفترچه بیمه دیگران یا مسخره و غیبت کردن، گناه کنید و اصلا فکر گناه بودنش رو هم نکنید.
اگر کسی هم تذکر بده بگید: «ای بابا انقدر اختلاس و دزدی و خلاف هست که این کار من اصلا حساب نیست».
ولی حقیقت اینه که اولا هر کس حساب خودش رو پس میده!
و مهمتر اینکه شاید همون اختلاسگر و دزد به خاطر زشتی کارش یه روز پشیمون بشه، توبه کنه، خسارات رو جبران کنه و حلالیت بگیره و بخشیده بشه ولی شما هیچ وقت به خاطر این گناهان کوچک توبه نمیکنید، چون اصلا حسابش نمیکنید.
یه روزی میرسه که کوهی از گناه روی دوشتون سنگینی می‌کنه و دیگه توبه هم فایده ای نداره.
مذهبی ها بیشتر باید مراقب باشند، شاید اون عرق خوره توبه کنه ولی من هیچ وقت از کار های کوچیکم مثل دل شکستن که گناه هم هست توبه نکنم.
