توبه همان انقلاب و تحول درونی است که باعث بازگشت و رجوع انسان به همان مسیر مستقیم می گردد که در واقع خاستگاه اولیه ، برای فطرت آدمی است .
درست است که آدم ابوالبشر اولین تائب به درگاه باریتعالی بود ، لیکن گوشه ای از نقطه اوج و زیبایی آن در عاشوراء خودنمایی نمود.
آنجا که حرّ با قلبی شکسته ، سر به زمین افکند و در حالی که چکمه ها را به گردن آویخته بود به سمت خیمه امام حسین (علیه السلام) راهی شد
و ندامت خود را ابراز نمود و مولایش، چه کریمانه از او پذیرفت و با رویی گشاده فرمود : "إرفع رأسکَ"و حرّ شد نماد قبولی توبه و رستگاری بعد از آن
و چه رستگاری بالاتر از اینکه ، در رکاب مولایش به شهادت رسید .
پس ای انسان پشیمان ، با امید فراوان به سوی خدایت باز گرد باز آ باز آ ،
هر آنچه هستی باز اگر کافر و گبر و بت‌پرستی باز آ
این درگه ما درگه نومیدی نیست
صد بار اگر توبه شکستی ، باز آ 1
تا خدا به تو نیز مباحات کند و به تو بگوید: ای بنده من سرت را بالا بگیر
چنان که فرمود : ای کسانی که ایمان آورده اید ، پس بسوی خدا توبه کنید ، آن هم توبه ای خالص 2 که نه تنها توبه تو را می پذیرد، بلکه اعمال بد را به اعمال نیک اصلاح می کند . 3
----------------------------------------------------
1. رباعیات ابوسعید ابوالخیر
2 - يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحًا (سوره مبارکه تحریم آیه 8)
3- إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (سوره مبارکه فرقان آیه 70)
