توجه امامان به شیعیان
عن محمد بن مسلم عن أبی جعفر (علیه السلام) قال مَا یُعْبَأُ مَنْ یَسْلُکُ هَذَا الطَّرِیقَ إِذَا لَمْ یَکُنْ فِیهِ ثَلاثُ خِصَالٍ:
وَرَعٌ یَحْجُزُهُ عَنْ مَعَاصِی اللَّهِ وَ حِلْمٌ یَمْلِکُ بِهِ غَضَبَهُ وَ حُسْنُ الصُّحْبَةِ لِمَنْ صَحِبَهُ.
محمد بن مسلم از امام باقر (علیه السلام) روایت می کند که فرمود: پیروان ما مورد توجه نیستند مگر اینکه دارای سه خصلت باشند:
1. ورعی که آنان را از نافرمانی خدا باز دارد.
2. حلمی که با آن خشم خویش را مهار کنند.
3. خوشرفتاری با همنشینان.
وسائل الشیعه | کتاب العشره | باب ۲ | حدیث ۴
تفکر یک شیعه بر این است که حتما مورد توجه ائمه اطهار (ع) است و این بزرگواران هیچگاه شیعیانشان را به حال خود رها نمی کنند.
این درست است اما آیا امام که آمده است تا بشر را دعوت کند به اطاعت از خدا، امامی که درمقابل بزرگترین توهین ها و دشنام ها خشم خویش را مهار می کند و آن امامی که با همنشینانش بهترین برخورد را دارد، به کسی که هیچ کدام از این خصوصیات را ندارد توجه خواهد کرد؟!
