توجه به خدا
جاذبه و دافعه غنی هیچ گاه سراغ غنی را نمی گیرد؛غنی دنبال آن است که دیگری،غنی نباشد، غنی؛همیشه غنی را دفع می کند،چنان که دو قطب همنام،یکدیگر را دفع می کند و هیچ کدام برای دیگری جاذبه ای ندارند، خداوند غنی است و آدمی اگر خود را غنی بداند،دیگر خدا برای او هیچ جاذبه ای نخواهد داشت همانگونه که خدا در قران میفرماید: اگر انسان خود را غنی بداند طغیان میکند.(علق ۶و۷) ما ها هم تا زمانی که در خوبی و خوشی هستیم خود را غنی میدانیم و خود را بی نیاز از خدا میدانیم ولی وقتی دچار مشکل میشویم و اتفاقی برایمان پیش میاید تازه به یاد خدا میفتیم، ان شاء الله که هیچ زمان خود را غنی ندانیم.
