امام علی علیه السلام: ألذّكر يونس اللّبّ و ينير القلب و يستنزل الرّحمة 1
یاد خدا عقل را آرامش می دهد، دل را روشن میکند و رحمت او را فرود می آورد.
آیت الله جوادی آملی (دام عزه): زمانی عازم حج بودم.مصادف با زمستان بود. آن روز هم هوا سرد بود و برف میبارید. برای عرض سلام و تودیع و خداحافظی محضر علامه طباطبایی رفتم ، در زدم. تشریف آوردن دم در. عرض کردم عازم بیت الله هستم، خداحافظی میکنم. بعد عرض کردم: نصیحتی بفرمایید که به کار من بیاید و در این سفر، توشه راه من باشد. این آیه مبارکه را به عنوان نصیحت و به عنوان زاد راه قرائت کردند. فرمودند: خدای سبحان میفرماید: «فَاذْكُرُوني أَذْكُرْكُم»2 (به یاد من باشید تا به یاد شما باشم). فرمود: به یاد خدا باش تا خدا به یادت باشد. اگر خدا به یاد انسان بود، انسان از جهل نجات پیدا میکند. اگر در کاری مانده است، اگر خدای قدیر به یاد انسان بود، هرگز انسان عاجز نمی شود و نمی ماند. و اگر در مشکل اخلاقی گیر کرد، خدایی که دارای اسمای حسنی است و متصف به صفات عالیه، به یاد انسان خواهد بود. گره اخلاقی راهم می گشاید و انسان را از آن مشکل رهایی می بخشد. این بود که فرمودند: این آیه را به یاد داشته باشید که خدا فرمود:« فَاذْكُرُوني أَذْكُرْكُم». 3
1. غررالحکم ص 101 حدیث 1881 انتشارات دارالکتاب اسلامی
2. بقره آیه 152
3. داستان و حکایت های حج، رحیم کارگر، ص 73
