آیا می بینم؟!
ما همه خیال میکنیم که بینا هستیم حال آنکه شخصی میبیند که چشم و دل او حقایق و بواطن را ببیند نه ظواهر را
کاش به قدری که به دیدن با چشم سر اهمیت میدهیم به دیدن با چشم دل بپردازیم که چه زیبا فرمود مولای متقیان امیرالمومنین علی ع که فقد البصر اهون من فقدان البصیره(همانا نداشتن چشم بسیار راحت تر از نداشتن بصیرت و بینایی دل است)
اگر اولیای الهی میتوانند حقایق را ببینند و وظایف خود را تشخیص بدهند همین چشم و همین قوه را می طلبد.
چه بسا افراد نابینایی که بصیرت دارند و چه بسا افراد بینایی که بصیرت ندارند و حقائق را نمیبینند.
یکی از یاران ممتاز اهل بیت ع و امام باقر علیه السلام اباصیر است که روایتی را نقل میکند که در خور تامل است و شاهد مثالی برای مطلب فوق است؛ او میفرماید:
در خدمت امام محمد باقر ـ عليه السلام ـ وارد مسجد شدم جمعيت بسياري در رفت و آمد بودند امام ـ عليه السلام ـ به من فرمود:از مردم بپرس آيا امام باقر را مي بينند؟ از هر كس كه پرسيدم اباجعفر را دیدی مي گفت: نه با اينكه آن حضرت در كنار من ايستاده بود تا اينكه ابوهارون مكفوف (نابينا) آمده، حضرت باقر ـ عليه السلام ـ فرمود: از او بپرس گفتم امام محمد باقر را ديدي؟ گفت: آري ايشان هم اينجا ايستاده اند گفتم از كجا فهميدي؟ گفت: (وَكَيْفَ لا اَعْلَمُ وَ هُوَ نُورٌ ساطِعٌ) چگونه ندانم در صورتي كه آنجناب نوري است درخشان و آفتابي است تابان.
فهم مطلب فوق خود نیز بصیرتی می طلبد که فاقدان آن را درکی از آن نیست.
