توقعات نابجا
"آن قدر در خانه‌ام آرد آسیاب کرد که دست‌هایش پینه بست"
این جمله‌ایست که امام علی علیه السلام در توصیف همسرش به کار می‌برد. فاطمه زهرا، دختر پیامبری که بزرگان عرب و عجم به پیروی از او می‌بالند در خانه شوهرش آرد آسیاب می‌کرد و مشک به دوش می‌کشید؛ آن چنان که جای بند مشک روی پیکر مبارکش مانده بود. اما سوال اینجاست: جامعه‌ای که حضرت زهرا الگویش بوده چرا به نقطه‌ای رسیده که دیگر عموم بانوان، سختی‌های خانه همسر را برنمی‌تابند، توقعات فراوان و ناشدنی از شوهر دارند و در بسیاری از موارد جدایی را بر ادامه زندگی ترجیح می‌دهند؟
به نظر می‌رسد پاسخ را باید در دو چیز جستجو کرد: نخست بهتر شدن کیفیت زندگی عموم انسان‌ها که به افزایش توقعات و راحت‌طلبی منجر شده است. برای این مسئله تاکنون راه‌حل چندانی یافت نشده است و علی الظاهر باید سوخت و ساخت! اما دلیل دوم فمینیسم است؛ بلای سیاهی که دنیای مدرن و به ویژه رسانه‌هایش بر سر خانواده و بانوان آوردند و با افزودن روزانه توقعات زن از مرد، عملا مردان را به گوشه رینگ رابطه زناشویی فرستادند و خیمه آرامش زندگی مشترک را با آتش زن‌سالاری سوزاندند. آری تا زمانی که آتش زن‌سالاری با آب "استدلال"، "الگوسازی" و "تبلیغ صحیح" خاموش نشود آش همین آش است و کاسه همین کاسه!
