اَلتَّوَكُلُّ عَلَى اللّه نَجاةً مِنْ كُلِّ سوءٍ وَ حِرْزٌ مِنْ كُلِّ عَدُوٍّ؛ توكل بر خداوند، مايه نجات از هر بدى و محفوظ بودن از هر دشمنى است. بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 75، ص 79 ، ح 56 حدیث امام على عليه السلام : مَنْ تَوكَّلَ عَلَى اللّه ذَلَّتْ لَهُ الصِّعابُ وَ تَسَهَّلَتْ عَلَيْهِ الأَسْبابِ؛ هر كس به خدا توكل كند، دشوارى ها براى او آسان مى شود و اسباب برايش فراهم مى گردد. تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 197 ، ح 3888 حدیث امام صادق علیه السلام : إِنَّ الغِنى و َالْعِزَّ يَجولانِ فَإِذا ظَفِرا بِمَوْضِعِ التَّوَكُّلِ أَوْطَنا؛ بى نيازى و عزّت به هر طرف مى گردند و چون به جايگاه توكل دست يافتند در آنجا قرار مى گيرند. كافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 65، ح 3 حدیث امام باقر علیه السلام : مَنْ تَوَكَّلَ عَلَى اللّه لا يُغْلَبُ و َمَنِ اعْتَصَمَ بِاللّه لا يُهْزَمُ؛ هر كس به خدا توكل كند، مغلوب نشود و هر كس به خدا توسل جويد، شكست نخورد. جامع الاخبار(شعیری) ص 118 حدیث رسول الله صلى الله عليه و آله : اَلطِّيَرَةُ شِرْكُ وَ ما مِنّا إِلاّ و َلكِنَّ اللّه يُذْهِبُهُ بِالتَّوَكُّلِ؛ فال بد زدن شرك است و هيچ كس ازما نيست مگر اين كه به نحوى دستخوش فال بد زدن مى شود، اما خداوند با توكل به او آن را از بين مى برد. مرآة العقول ج 11 ، ص 392 - بحار الأنوار (ط - بيروت) ج 55 ، ص 322 ، ح 10 در دین اسلام اهمیت زیادی بر بحث توکل شده است تا جائی که مردم به دستور مستقیم خداوند از ناامیدی به درگاه خداوند نهی شده اند ، تا جائی که فردنا امید از درگاه خداوند تا سر حد شرک به صفات وقدرت خداوند برده شده است و اصلا هیچ انسانی اجازه ندارد جز به در گاه خداوند توکل کند و توکل منحصر خود خداوند است . به آنها بگو اى بندگان من كه بر خودتان اسراف و ستم كردهايد از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را مىبخشد" كه او بخشنده و مهربان است (قُلْ يا عِبادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً مولوی : آن خبیری که نشد غافل زکار آن گرامی پادشاه و کردگار گر بسوزد باغت، انگورت دهد در میان ماتمی، سورت دهد آن شل بی دست را دستی دهد کان غم ها را دل مستی دهد چون که بی آتش مرا گرمی رسد راضی ام گر آتش ما را کشد.
