در يک جلسه اي که برای عیادت مریضی رفته بوديم يکي از همشهريانم که در تاکسي تلفني کار ميکند و به ظاهر هم خيلي مذهبي نشان نميدهد صحبت از اغتشاشاتي شدکه اخيرا در کشور اتفاق افتاد. ناگهان آن همشهري راننده ما چهره اش برآشفت و گفت بخدا هرچقدر هم که سختي ببنيم دست از انقلاب برنميداريم و سخت ترين روز براي من روزي بود که در تلويزيون ديدم پرچم ايران را آتش زدند خيلي برايم سخت بود.مگر این انقلاب مفت به دست آمده است؟ صحبت او چنان جمع را تحت تاثیر قرار داده بود که گویی همه گوش شده بودند برای شنیدن حرف حق.
مايه تعجب من بود که اين شخص عادي که سن و سالي هم ازش گذشته بود و شغل پردرآمدي هم نداشت چگونه میان جمع از انقلاب اسلامي دفاع ميکرد و از سوزاندن پرچم ايران به دست يک جاهل اينگونه برآشفت. به راستی که انقلاب اسلامی ایران جان مردم ایران جا دارد و به حق باید به فرمایش امام امت گوش جان سپرد که رویشهای انقلاب بسیار بیشتر از ریزش های آن است.
