جایگاه خشیت در مسیر علم آموزی از دیدگاه قرآن کریم
«خَشِيتُ» که به معنای ترس همراه با تعظيم و برخاسته از علم و آگاهى است، از ویژگی انکار ناپذیر عالمان دین باور و متخلق الهی است.
یکی از علما می فرمود: در كنار حرم امام رضا عليه السلام خدمت علامه‌ى طباطبايى قدس سره رسيدم و عرض كردم: من در سال‌هاى اول تحصيلم همين كه مشغول نماز مى‌شدم، حالت گريه و خشوع داشتم، ولى اكنون كه با سواد شده‌ام در نماز غافلم، پس آيه «إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ» چه مى‌گويد؟ ايشان فرمود: علمى كه شما داريد، يك سرى اطلاعات و محفوظات است، اگر علم واقعى بود، عبوديّت تو بيش‌تر مى‌شد.
در جمع بندگان الهی فقط علماء هستند که خداشناس اند، و ترس و بیم از او و حس تقوی و پرهیزکاری در دل آنها راه دارد.
«إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ»
آیه 28 سوره فاطر
