سلام
خداوند عنایت ویژه ای نسبت به دعا کننده دارد .
وقتی در آیه 186 سوره بقره خدا فرموده : و هنگامی که بندگان من درباره من از تو بپرسند ، من نزدیکم، دعا دعا کننده را هنگامی که مرا می خواند پاسخ می گویم پس باید دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان بیاورند .
می بینیم که هفت بار خدا تعبیر خودم را آورده . این نشانه لطف خداست .
اگر بچه ای تنهایی به مهمانی برود با زمانی که همراه پدرش به مهمانی برود فرق دارد . وقتی همراه پدر به مهمانی برود ، دریافت محبتش بیش از آن خواهد بود که اگر تنها بود .
ما با دعا کردن ظرفیت خودمون را برای دریافت بیشتر الطاف الهی آمده کردیم . مانند توسل و زیارت اولیای خدا . که شرایط را برای انسان تغییر می دهد .
اول : خدا در این آیه اساس گفتار را خود گذاشته است .یعنی خودم خودم می فرماید .این یعنی کمال لطف خدا نسبت به دعا کننده .
دوم : خداوند تعبیر عبادی را آورده است .نفرموده ناس . این نیز عنایت ویژه خدا را می رساند .
سوم : خدا در این آیه واسطه را حذف و فرموده خودم نزدیکم به آنها .
اینها دلیل عنایت ویژه خدا نسبت به بندگانش هست .
