با توجه به نگاه منفی زرتشتیان نسبت به زنان در جامعه با آنها رفتاری متناسب با شخصیت انسانی زن صورت نمی گرفت.
زن از هر لحاظ تحت سرپرستی رئیس خانوار بود؛ رئیس خانوار ممکن بود که پدر، شوهر و در صورت مرگ آنها جانشان ایشان باشد.
تمام هدایایی که به زن یا به کودکان داده می شد همه متعلق به رئیس خانوار بود.
زن مانند شیء بود که هر کس به میزان توان خودش می توانست از زن برخوردار شود.
مرد مالک و صاحب زن تلقی می شد شوهر حق داشت زن خود را به مرد دیگری بسپارد تا آن مرد از خدمات آن زن استفاده کند.
هر گاه مردی زن خود را با شروط، به مدت معینی، به مرد دیگری واگذار می کرد شوهر دوم می توانست با آگاهی از شوهر اول زن را به مرد سومی واگذار کند و در این امر رضایت مرد اول شرط نبود.
زن علاوه بر اینکه جسمش در تملک مرد بود تمام اموال زن متعلق به مرد بود.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
برگرفته از؛ تاریخ ایران و اسلام، محمد حسین دانش کیا، ص 57-58
