«عن الفضیل بن یسار، قال: سألت أبا جعفر (علیه السلام) عن هذه الروایة: «ما فی القرآن آیة إلا و لها ظهر و بطن، و ما فیه حرف إلا و له حد، و لکل حد مطلع». ما یعنی بقوله: «لها ظهر و بطن؟».فقال: «ظهره [تنزیله]، و بطنه تأویله، منه ما مضى، و منه ما لم یکن بعد، یجری کما تجری الشمس و القمر»(البرهان،ج1،ص48)؛
روایت شریف فوق دلالت بر ماهیت فرازمانی قرآن کریم داشته به نوعی که نیازهای هر زمان را به خوبی پاسخ خواهد داد،همانطور که خورشید و ماه دائم در حال گردش بوده و تمامی ادوار زمانی بشریت را مستغرق نور خود می نمایند،قرآن کریم نیز با ظاهر و باطن شریف خود نیازهای بشری همه زمان ها را پاسخ خواهد داد،منتهی برای تبیین این امر نیازمند به افرادی است که ظاهر آیات را به خوبی درک نموده باشند و کاملا با باطن آن مأنوس باشند.از این روی،آیات شریفه در دوره امروزی نیز تمام نظام های بشری اعم از اقتصادی،سیاسی،فرهنگی و ...را ذیل پوشش خود قرار می دهد.
